مدیریت حوزه علمیه استان مرکزی***

مادر شهید حسن عشوری

رجز خوانی هایش مرا یاد ام وهب می اندازد ، او از نسل عاشورائیان است که اینگونه با افتخار از شهادت می گوید و با دلی داغدار خم به ابرو نمی آورد . مادر خود را اینگونه معرفی می کند :

« من مادر شهید حسن عشوری هستم اما خودم را لایق این عنوان نمی دانم چون همیشه معتقد بودم ایشان 50 سال از من بزرگتر بود؛ عاشق ولایت ، امامت و حضرت زهرا علیها سلام بود . ایشان خواهر من ،مادر من ، پدر من و برادر من بود و در واقع همه چیز من شده بود  و هر حرفی برایش می گفتم با یک آیه ی قرآن یا یک حدیث دلم را آرام می کرد . همه ی خوبی ها در ایشان جمع بود . »

مادر با عشق از پسری می گوید که مدافع حرم شده ، شاید مادر نمی داند که دامن پر محبت او بستر رشد حسن بوده است .

 مراسم افتتاحییه نمایشگاه عاشورا به مناسبت ماه محرم :

مدرسه علمیه کوثر زرندیه به مناسبت ایام عزاداری ماه محرم نمایشگاه عاشورا به همت طلاب برگزار نمود، همزمان با اول محرم سه شنبه 20/6/97مراسم افتتاحییه نمایشگاه عاشورا با حضور امام جمعه و مسئولین شهرستان زرندیه  در حوزه علمیه کوثر برگزار شد.

در این مراسم ابتدا نمایشگاه عاشورا با حضور امام جمعه  شهرستان حجت الاسلام و المسلمین ابراهیمی و مسئولین شهرستان  افتتاح شد.و حضار به اتفاق از نمایشگاه بازدید نمودند.

در این مراسم  حجت الاسلام و المسلمین ابراهیمی  در آیین گشایش نمایشگاه عاشورا ضمن عرض تسلیت  ایام عزاداری  به واقعه عاشورا و شهادت امام حسین علیه السلام اشاره نمودند و فرمودند :امام حسین علیه السلام نه تنها دین را زنده کرد بلکه بشریت را نجات داد . انقلاب اسلامی ایران به حرکت امام خمینی (رحمت اله علیه ) متأثر از نهضت عاشورا بود هم حدوثاً هم بقائاً انقلاب ما مدیون نهضت امام حسین علیه السلام است. در دفاع مقدس هم همان عشق به امام حسین علیه السلام بود که ایستادگی در مقابل دشمنان را به مردم ما آموخت.

افتتاحیه اجلاس مدیران و معاونین حوزه های علمیه ی استان مرکزی در مشهددرحرم مطهر امام رضا برگزار گردید .

افتتاحیه اجلاس مدیران و معاونین حوزه های علمیه ی استان مرکزی در مشهد برگزار گردید .در این جلسه مدیر استان جناب حجت الاسلام و المسلمین جامعی به مشکلات مدارس هر شهر استان پرداختند .

جلسه اساتیدوکادر مدارس در نوبت بعداز ظهر در مدیریت استان برگزار گردید.در این جلسه استاد خامه گر اصول و قواعد تفسیر اجتهادی قرآن کریم را بیان فرمودند.

استاد اشاراتی به ساختار هندسی سوره یس  وبعضی سور قرآن نیز داشتند.

کارگاه آموزشی مهارت های بیان تفسیر با حضور دکتر محمد خامه گر استاد محقق ومفسر قرآن کریم 16و17 اردیبهشت در مدیریت حوزه های علمیه خواهران استان مرکزی برگزار گردید.

ادامه »

اجلاس هم اندیشی با حضور حجةالاسلام والمسلمین آقای جامعی مدیر استان ،مدیران ومعاونین فرهنگی مدارس علمیه خواهران وهمکاران استانی در مدیریت حوزه علمیه خواهران استان مرکزی برگزار گردید.

 حجة الاسلام والمسلمین جامعی در ابتدای جلسه اولین دغدغه مراکز علمیه را پذیرش حداکثری حوزه ها را مطرح کردند وسپس خواستار ارائه راه حل وراهکارهای مفید برای این مشکل از طرف مدیران ومعاونین فرهنگی شدند.

از جمله راهکارهای ارائه شده توسط مدیران:

** تبلیغات بنری در سطح شهر

** صدا وسیما

** تبلیغ در اتوبوس هاس شهری

** تعامل با اداراتی همچون آموزش وپرورش، سازمان تبلیغات و…..

همزمان باپايان نيمسال تحصيلي اول وبا هدف تقويت روحيه وانگيزه طلاب سطح 3 مؤسسات آموزش عالي حوزوي استان مركزي, اردوي زيارتي- فرهنگي شهر شيراز برگزار شد.
دراين اردوي5 روزه كه 80 نفر از طلاب وخانواده هاي ايشان حضور داشتند, زيارت حرم مطهر شاهچراغ, احمد بن موسي كاظم(عليهما السلام) و بازديد از اماكن تاريخي وباستاني شهر شيرازصورت گرفت.
خانم قرباني معاون فرهنگي- تبليغي استان وسرپرست اين اردو, با اعلام اين خبر افزودند: بنا به توصيه بزرگان , سفر يكي از راه هاي كسب تجربه ومعرفت است ودر اين اردو, طلاب با بازديد از موزه جنگ, آرامگاه مشاهير ادب فارسي حافظ وسعدي , باغ هاي دلگشا وارم , مجموعه حمام , مسجد وبازار وكيل, ارگ كريم خان زند ومجموعه عظيم تخت جمشيد, با روحيه اي مضاعف, نيمسال تحصيلي جديد را آغاز خواهند نمود.
ايشان افزودند: اميدواريم با تعامل مديريت استان ومدارس سطح2 و3 وبرگزاري اين نوع اردوها, بتوانيم گامي مؤثر در راستاي روحيه بخشي وايجاد نشاط در طلاب برداريم.

آیت الله سید موسی زر آبادی (1353-1294ق)از علمای بزرگ قزوین، پیشتاز عرصه فقاهت ، زهد ،تقوا وتهذیب نفس بود.مرجع عالیقدر حاج آقای موسی شبیری زنجانی در مورد ایشان فرمودند :اگر در میان علمای شیعه ، دو نفر به طور قطع صاحب کرامت باشد ،یکی از آن ها سید موسی زر آبادی است .سپس فرمودند : ایشان داستان جالبی دارند که من آن را از استاد خود آیت الله ملکی شنیده ام . اصل داستان به نقل آیت الله ملکی ، توسط مرحوم آیت الله حاج شیخ مجتبی قزوینی ، از مرحوم آیت الله زر آبادی :

در ایامی که در قزوین ، امام جماعت بودم ، مدتی به سیر و سلوک پرداختم ،به قدری پیش رفتم که پرده ها از جلوی چشمم برداشته شد، دیوار ها در برابر من حائل نبود ، در خانه نشسته بودم ، رهگذر ها را در کوچه و خیابان میدیدم . روزی در کنار سجاده نشسته بودم ، صدایی از زیر سقف اطاق شنیدم که گویند های خطاب به من گفت : حالا که به این مقام رسید های ، اگر بخواهی به مدارج بالاتر و مقامات والاتر برسی ، فقط یک راه دارد و آن ترک اعمال ظاهری است ! گفتم : این اعمال ظاهری با دلایل قطعی و براهین مسلم شرعی به ما ثابت شده است و من تا زنده هستم ، هرگز آن ه را ترک نخواهم کرد . گفت : در این صورت آنچه به تو داده ایم ، از تو پس می گیریم . گفتم : به جهنم . تا این جمله را بر زبان جاری کردم ، آن حال از من گرفته شد ، دیگر نه پشت دیوار را میدیم و نه از درون کسی خبر داشتم و از آن کشف و شهود دیگر هیچ خبری نبود .

تا حدود یک هفته بسیار نارتحت بودم که من پس از سالها تلاش و تحصیل و تهذیب نفس ، چگونه بازیچه شیطان شده بودم ؟ پس از یک هفته  به حضرت رسول اکرم (ص) متوسل شدم ، قلبم آرام شد و متوجه شدم که شیطان از این اعمال ظاهری ما ، با  آن همه نقصی که دارد ، آنقدر در رنج و عذاب است که سال ها تلاش میکند تا آن را از ما بگیرد . بنابراین تصمیم گرفتم که با تمام قدرت به واجبات و مستحبات بپردازم و در حد توان ، هیچ عمل مستحبی را ترک نکنم و از فضل پرودرگار در پرتوی التزام به شرع مبین ، حالاتی به من دست داد که حالات پیشین در برابر آن بسیار ناچیز بود .

پيش از اينكه شهيد ناهيد فاتحي كرجو به عنوان شهيده سال سازمان بسيج مستضعفين معرفي شود، به سفارش يكي از دوستان در معرفي شهداي مهجور و مظلوم غرب به نام اين شهيده بزرگوار رسيدم.

به گزارش فرهنگ به نقل از جوان، بعد از ۳۳ سال شايد انتخاب اين شهيد به عنوان شهيده سال و توجه رسانه‌ها اندكي از مهجوريت شهداي كردستان و مظلوميت زنان شهيده بكاهد. آنچه در مورد اين شهيد برايم بسيار قابل توجه و تأمل مي‌نمود، استقامت و رشادت دختري بود كرد كه هر نوع شكنجه را در مدت اسارتش با دستان پليد كومله و ضدانقلاب كه بحق شقاوت و رضالت را در حقش تمام كرده بودند تحمل كرده و تاب آورده بود؛ شكنجه‌هايي كه حتي شنيدنش بيش از هرچيزي دل انسان را مي‌لرزاند. بعد از كمي تحقيق و هم‌صحبتي با برادر شهيد فرزاد فاتحي كرجو به محل دفن شهيد و مزارش در بهشت زهرا تهران رفتم. اينكه چرا از محل شهادت تا محل دفن اين شهيدفرسنگ‌ها فاصله هست؟! خود حكايتي دارد شنيدني!
مزارشهيده ناهيد فاتحي كرجو را مأواي خويش ديده و عهدي با شهيد براي زيارت مقتلش بستم. چندي بعد، خبر رسيد كه قرارگاه حاج احمد متوسليان جبهه جهادي منتظران خورشيد به همراه خاكريز رسانه‌اي عازم روستاي هشميزاست. براي آشنايي با شهيده ناهيد فاتحي كرجو راهي سنندج و روستاي هشميز مقتل اين شهيده و محل زنده به گور كردنش مي‌شويم و دلخوش از اينكه همسفرمان پدري است رنج كشيده از پس سال‌ها دوري وانتظار؛ دوري به خاطر حضور مداومش در جبهه‌ها و انتظاري كه طعم تلخش را در چهره معصومانه پدر به رخ مي‌كشد. محمد فاتحي كرجو پدر شهيده و خواهرش شهلا فاتحي كرجو در اين سفر همراهي‌مان مي‌كنند. آنچه در پي مي‌آيد حاصل اين همسفري است، خواندنش خالي از لطف نيست.

در مسير هشميز…

فرياد بي‌صدايش هنوز از پشت تپه‌هاي هشميز به گوش مي‌رسد. آري! ارتفاعات هشميز نداي دختر نوجوان بسيجي را به خاطر دارد و فريادهاي الله‌اكبرش را خوب در خاطر ثبت نموده است. بايد روستاي هشميز را ببينيد تا آنچه از غربت، معصوميت و مظلوميت يك دختر كرد مسلمان، اسير شده در دستان جنايتكارانه كومله و ضدانقلاب برايتان مي‌گويم به نيكي حس كنيد.
حكايت، حكايت سفر به سرزميني است كه مدال افتخار رشادت يك دخترك نوجوان ۱۶ ساله را براي هميشه در تارك خود به ارمغان دارد. هشميز روستايي است در ۴۵ كيلومتري سنندج و در بخش شرقي هورامان.

مي‌خواهم از سيلي سرد وناجوانمردانه كومله در ارتفاعات غريبانه و سرد سال‌هاي هجر و فراق هشميز برايتان بگويم، مي‌خواهم از درد و رنج كشيدن‌هاي ناهيد فاتحي كرجو بگويم، مي‌خواهم از شكنجه‌هاي ناجوانمردانه انسان‌هاي شقي بگويم كه از هيچ نوع آزاري در حق ناهيد اين فاتح هشميز دريغ نداشتند. مي‌خواهم از نگاه معصومانه‌اي برايتان بگويم كه نتوانست دل سنگ جلادان را بلرزاند. وقاحت مي‌خواهد تاختن تازيانه نامردي بر پيكر دخترك هشميزي كه تنها جرمش انقلابي بودن، بسيجي بودن وحمايت از ولايت فقيه زمانش بود.آري! تمام اين شكنجه‌ها و عذاب‌ها و ناجوانمردي‌ها تنها براي اهانت نكردن به مولايش امام خميني(ره) بود. آن كوردلان فقط مي‌خواستند يك جمله از ناهيد بشنوند؛ ناهيدي كه عاشقانه و عارفانه راهش را برگزيد وزنده به گورشد تا شايد خاك غفلت ازروي چشمان پليد اشقيا زدوده شود و در نهايت بشود، سميه كردستان.

كوه‌هاي صعب‌العبور هشميز، راوي صلابت ناهيد

همراه پدر شهيده محمد فاتحي كرجو مي‌شويم، كوه‌هاي سر به فلك كشيده و صعب‌العبور را با تمام دلتنگي‌مان طي مي‌كنيم. در مسير رسيدن به روستاي هشميز به حس غريبانه ناهيد مي‌انديشم، به استقامت يك دختر ۱۶ ساله به اسارت برده شده، به جاده پر نشيب اسارتش، به پيچ‌هاي خوفناك غريبي‌اش…
پدر شهيد با لهجه شيرين كردي‌اش برايم از دردانه‌ انقلابي‌اش مي‌گويد: ناهيدم در چهارم تير ماه ۱۳۴۴ در سنندج به دنيا آمد. مادرش سيده زينب شيعه و بسيار مذهبي و متدين بود. من آن زمان جزو پرسنل ژاندارمري بودم. فرصت زيادي براي حضور در خانه و همراهي با همسرم در تربيت بچه‌ها نداشتم. همه زحماتشان بر دوش مادرشان سيده زينب بود. او فرزندانش را با عشق به اهل بيت(ص) تربيت كرده بود. ناهيد بسيار مذهبي و شجاع تربيت شده بود.

تلاش براي خود‌سازي معنوي

بيش از هر چيزي به تلاوت قرآن كريم اهميت مي‌داد. بيشتر مواقع قرآن را ختم مي‌كرد. در ماه مبارك رمضان در كلاس‌هاي قرآن شركت داشت. صوت زيبايي در قرائت قرآن داشت. اندوه و حزني در صوتش بود كه از قرائت كلام خدا لذت مي‌برديم. در همه حال در تلاش براي خود‌سازي معنوي بود. او با اين كار خودش را سبك مي‌كرد. به آرامشي خاص مي‌رسيد. ناهيد دختر كم‌حرفي بود اما در بيان احكام و احاديث بسيار با شوروشوق رفتار مي‌كرد. به دنبال فراگرفتن علم و دانش و بسيار هم كنجكاو بود. كنجكاوي‌هايش در برخي مواقع كلافه‌مان مي‌كرد. خيلي هم علاقه‌مند شغل معلمي بود.

فرزندي دوست‌داشتني!

ناهيد دختري مهربان بود. چهار سال بيشتر نداشت اما تا سر كوچه هم كه مي‌رفت، محجبه بود. خيلي به حجابش اهميت مي‌داد، به دوستان و خواهرانش هم سفارش رعايت حجاب مي‌كرد. بسيار هم اهل نظافت و تميزي بود، يادم هست يك بار ديدم چادر سرش كرده و در چارچوب در حياط نشسته گفتم: «ناهيدجان چرا نمي‌روي با بچه‌ها بازي كني؟!» گفت: «باران آمده زمين خيس است چادرم كثيف مي‌شود.» به خاطر شرايط شغلي‌ام زياد به مأموريت مي‌رفتم، هنگام خروج از خانه مي‌آمد و من را در آغوش مي‌گرفت. من همه فرزندانم را دوست داشتم اما رفتارهاي محبت‌آميز ناهيد، او را دوست‌داشتني‌تر كرده بود.

عاشق ولايت امام خميني(ره)

زماني كه بزرگ‌تر و با جريانات انقلاب اسلامي آشنا شد، راهش را انتخاب كرد. در جلسات مبارزه با رژيم شركت مي‌كرد. هميشه در صف اول تظاهرات بود. در تظاهرات سال ۱۳۵۷شركت گسترده‌اي داشت. بارها هم با سرو صورت و بدني كبود و زخمي به خانه مي‌آمد. چند باري هم او را شناسايي كرده بودند وكتك زده و قصد دستگيري‌اش را داشتند كه فرار كرده بود. علاقه عجيبي به امام خميني(ره) داشت. عاشق ولايت فقيه بود و در آخرجان خودش را هم بر‌اي ارادتش نثار كرد. روز ۱۲ بهمن كه براي بار اول امام خميني(ره) را از تلويزيون ديد، مرا صدا كرد و گفت: «بابا! آقاي خميني است»، با دستانش روي صفحه تلويزيون كشيد و گفت: «خيلي دوست دارم امام را ببينم و با او از نزديك صحبت كنم.» او يكي از همان سربازان در گهواره‌اي بود كه امام خميني به آن اشاره داشت.

بغض‌هاي پدرانه آرام و بي‌صدا

حاصل بغض‌هاي گاه و بي‌گاه پدرانه‌اش مي‌شود اشك‌هايي روي صورت چروكيده‌اش. او اما با غرور خاصي از ناهيد سخن مي‌گويد: زماني كه كومله ناهيد را ربود من در منطقه عملياتي و در جبهه‌هاي جنگ بودم. وقتي از ربودنش مطلع شدم بسيار ناراحت و مضطرب شدم. بعد از ربوده شدن ناهيد، كوچه پس‌كوچه‌هاي شهر را به دنبال او مي‌گشتم. در آن گيروبند و هرج و مرج شهر، بي‌هيچ نتيجه‌اي از جست‌وجو، كشان‌كشان خود را به خانه مي‌رساندم تا شايد كابوس نبودن‌هاي ناهيدم تمام شده و او را در خانه بيابم. به همسرم مي‌گفتم: «تو نتوانستي از دخترمان مراقبت كني؟!» اما او به خيلي از نقاط سنندج رفت تا ناهيد را بيابد. فشار عصبي زيادي را هم تحمل كرد. در همين اوضاع و شرايط بود كه پسرم علي را هفت ماهه به دنيا آورد.

فاتحانه در بهشت‌زهرا(س)

بعد از اينكه سيده زينب پيكر ناهيد را در روستاي هشميز پيدا كرد، او را به تهران برد، به خاطر مسائل آن روز كردستان، صلاح نديد تا ناهيد را در كردستان دفن كند. ضد انقلاب و كومله تهديد كرده بودند به پيكرش هم جسارت خواهند كرد. براي همين بود كه پيكر ناهيد را در بهشت‌زهراي تهران به خاك سپرد. همسرم با بچه‌ها به تهران رفت و با هر سختي و مشقتي بود روزگار گذراند. من موافق مهاجرت به تهران نبودم، مي‌خواستم در كردستان بمانم. براي همين از هم جدا شديم. سيده زينب در سال ۱۳۷۸به رحمت خدا رفت و در جوار دخترش آرام گرفت. دوست صميمي او هم دختري به نام «شمسي» بود. گروهك‌ها قبل از ربوده شدن ناهيد او را در خانه‌اش به رگبار بستند و شهيد كردند. اينجا ديگر گريه‌هايش امان نمي‌دهد تا از سال‌هاي دوري، از دلتنگي‌هايش بپرسم…

نامزدش از اعضاي كومله بود

خواهر شهيد، شهلا فاتحي كرجو در حالي كه كنارم مي‌نشيند، مي‌گويد: سلام من به كوه‌هايي كه پس از عبور سال‌ها طنين دهشتناك درد و رنج خواهرم را اينگونه به من مي‌رسانند.
شهلا اشك‌هايش را پاك مي‌كند و از خواهرش برايم مي‌گويد: ناهيد ۱۵ ساله بود كه خواستگار داشت. خواستگارش شغل، درآمد و‌ وضعيت خوبي داشت اما ناهيد‌ راضي نبود. فاصله سني زيادي با هم داشتند. مراسم مختصري برگزار شد. داماد گاهي به خانه ما مي‌آمد. در همان برخورد‌هاي اوليه خانواده متوجه شده بودند كه آنها با هم سنخيتي ندارند. بعضي شب‌ها كه در خانه ما بود، نيمه شب از خانه بيرون مي‌رفت، بعد از چند ساعت دوباره برمي‌گشت. مدتي بعد سپاه او را به خاطر فعاليت‌هاي ضدانقلابي‌اش دستگير كرد. او يكي از افراد كومله بود كه بعد از محاكمه اعدام شد. بعد از قضيه نامزدي‌اش، تمام فكر و دهنش مطالعه و خواندن قرآن بود. اما خيلي به او فشار آورده بودند. تحمل حرف مردم را ‌نداشت. به او مي‌گفتند: «تو جاسوس كومله‌اي» چون نامزدش هم از اعضاي كومله بود. برخي ديگر هم مي‌گفتند: «تو جاسوس سپاهي كه نامزدت را لو داده‌اي!» اما همه حرف‌هايشان دروغ بود.
 
روز‌هاي سرد دي ماه ۱۳۶۰

در يكي از روز‌هاي سرد دي ماه ۱۳۶۰ وقتي ناهيد از كلاس قرآن برمي‌گشت، دندان‌درد شديدي مي‌گيرد و مجبور مي‌شود تا به دندانپزشكي مراجعه نمايد. ناهيد به درمانگاهي در ميدان آزادي سنندج مي‌رود. هوا تاريك و شب فرامي‌رسد اما خبري از ناهيد نمي‌شود. آن روز تا صبح را نمي‌دانم خانواده چطور تحمل كردند؟! فردا صبح زود مادر در پي گمشده‌اش به خيابان‌هاي اطراف درمانگاه مي‌شتابد. از همه افرادي كه او را مي‌شناختند هم پرس و جو مي‌كند، از دوستان، همكلاسي‌ها از همه و همه… تا اينكه چند نفري كه ناهيد را مي‌شناختند، گفتند كه «ناهيد را در حالي كه چهار نفر او را گرفته بودند و با تهديد و زور قصد سوار كردن ناهيد را به داخل ميني‌بوسي داشته‌اند، ديده‌اند.»

ديار به ديار مادرانه در التهاب

مادر به هر طريق ممكن راننده ميني‌بوس را پيدا مي‌كند و از او درباره ناهيد مي‌پرسد. راننده با تمام وجود ترسيده ولي با اصرار مادر مي‌گويد: «ناهيد و آن چند مرد را در يكي از روستا‌هاي اطراف سنندج پياده كرده است.»
مادر با پاي پياده، روستاهاي اطراف را به جست‌وجوي ناهيد مي‌پردازد اما او را پيدا نمي‌كند. از طرفي هم پس از ربوده شدن ناهيد، مرتب نامه‌هاي تهديدكننده به خانه‌مان مي‌انداختند، زنگ خانه را مي‌زدند و فرار مي‌كردند. در آن نامه‌ها، خانواده را تهديد مي‌كردند كه اگر با نيروهاي سپاه و پيشمرگان انقلاب همكاري كنيد، بقيه فرزندان‌تان را مي‌دزديم و آنها را مي‌كشيم. اضطراب و نگراني تمام خانه ما را فرا مي‌گيرد. مادر اما بي‌صبرانه همه جا را مي‌گشت تا خبري از ناهيد بگيرد.

جاسوس امام خميني (ره)

مادر در زمستان سرد و سخت آن سال‌ها براي يافتن ناهيد به همه روستاي كردستان مي‌رود، سقز، ديواندره، بوكان، مريوان، آبادي‌هاي اطراف و شهر‌هاي مختلف و…
هر جايي كه مي‌دانست كومله مقر دارد، مي‌رفت و جست‌وجو مي‌كرد. مدتي بعد از ربوده شدن ناهيد، خبر مي‌رسد دختري را در روستاهاي كردستان با دستاني بسته و سري تراشيده به جرم اينكه «جاسوس خميني است» مي‌چرخانند. از ربوده شدن ناهيد ۱۱ماه مي‌گذشت كه مادر، ناهيد را با بدني مجروح، سر تراشيده و دست قطع شده در ارتفاعات و سنگلاخ‌هاي روستاي هشميز زنده به گور شده مي‌يابد. شهيده ناهيد فاتحي كرجو مظلومانه در ۶‌ آذرماه۱۳۶۱آسماني شد. ضدانقلاب و كومله شرط رهايي ناهيد را توهين به حضرت امام خميني(ره) قرار مي‌دهند، اما خواهرم استقامت مي‌كند و در برابر خواسته‌هاي آنها، شهادت را بر زنده بودن و زندگي با ذلت ترجيح مي‌دهد. مردم روستا، در آن شرايط سخت كه جرئت دم زدن نداشتند، به وضعيت شكنجه وحشيانه اين دختر اعتراض كرده بود. بعد از مدتي به آنها گفته شد، او را آزاد كرده‌اند اما حقيقت چيزي جز شهادت ناهيد نبود. ضدانقلاب مدرسه‌اي را براي نگهداري ناهيد و مبارزان انقلابي تدارك ديده بودند و همه‌شان را به شهادت رسانده بودند.

هشميز، شرمنده از يادآوري روزهاي تاريكش

ثانيه خانم، يكي از اهالي روستاي هشميز است، او را هم در گشت و گذارمان در اين روستا ملاقات مي‌كنيم. او آن روزهاي ناهيد را خوب به ياد دارد. او مي‌گويد: «روزهاي سخت و سرد زمستان ۱۳۶۰ را خوب به خاطر دارم. در مسجدي كه ميان روستاست، يك بار زني را ديدم كه لباس مردان كرد را پوشيده بود، سرش تراشيده و بدنش رنجور و درد كشيده بود، چند باري او را ديدم، اسمش را پرسيدم، او گفت كه نامش ناهيد است، گفتم: «چرا اين شكل و قيافه هستي؟! اينها كه هستند؟» او با حالتي رنجور گفت: «ضدانقلاب و كومله من را به جرم حمايت از امام خميني و بسيجي بودنم گرفته‌اند.» ثانيه خانم ادامه مي‌دهد: به ناهيد گفتم بيا تا من به تو كمك كنم تا فرار كني! اما ناهيد گفت: «اگر من فرار كنم اين بي‌انصاف‌ها به تو، خانواده و مردم روستا رحم نمي‌كنند، من راضي نيستم كه كسي به خاطر من به خطر بيفتد. اينها همه را آزار خواهند داد.»
آري ثانيه خانم از درد و تنهايي ناهيد برايمان مي‌گويد، او از صلابت دختركردستاني به خوبي ياد مي‌كند. مردم هشميز هم در اطراف بلندي‌ها و بام‌هاي خانه‌هايشان نظاره‌گرمان هستند و من نيك مي‌دانم مردم روستاي هشميز از به ياد آوردن آن روزها شرم دارند. از هر كدامشان كه بپرسي فرقي ندارد، با تأسف سرش را تكان مي‌دهند و سكوت مي‌شود مهري بر تمامي حرف‌هاي ناگفته‌شان…
 
دو ركعت راز و نياز خواهرانه

نزديكي‌هاي مقتل ناهيد، شهلا ديگر تاب نمي‌آورد و به سمت محل زنده به گور كردن ناهيد مي‌دود. شهلا گويي به آخر دنيا رسيده باشد، كنار مقتل شهيده ناهيد فاتحي كرجو زانو مي‌زند و گريه مي‌كند و مي‌گويد: «به آرامش رسيدم ديگر آرزويي ندارم» شهلا دو ركعت نماز عشق مي‌خواند كنار مقتل خواهر و راز و نياز مي‌كند. نگاه من مات گل‌هاي محمدي مي‌شود كه در محل شهادت ناهيد روييده است. يادمان نرود سال‌ها پيش اينجا، انتهاي سرگرداني مادرانه سيده زينب است. ديگر از كوه به كوه گشتن، دشت به دشت آواره شدن، از سرگرداني ميانه روستاها خبري نيست. اينجا همه دنياي مادرانه و خواهرانه فاتحان هشميزي است. نمي‌دانم چه در دل محمد فاتحي كرجو مي‌گذشت، در ميانه يك دنيا ناباوري. محمد پدر شهيد مبهوت اسطوره‌اش مي‌شود؛ مبهوت همت والاي دخترش… نمي‌دانم شايد او هم چون من دوست داشت از ته دلش فرياد بزند. پدر مرور مي‌كند بي‌پناهي فرزند را، آن لحظه كه دخترش پناه مي‌جست و او نبود تا كمك حالي براي فرزندش باشد.

فاتح هشميز

آري غريو الله‌اكبر ناهيد را كوه‌هاي سر به فلك كشيده هشميز خوب به خاطر دارد. آن زمان كه قلب زمين مي‌شود مأمن و بستر هميشگي‌اش. ناهيد تكليف ارادتش به ولايت فقيه را به نيكي ادا نمود. او بر عهدي كه با خدا بسته بود پايدار ماند. لحظه‌اي سستي و تعلل به خود راه نداد. اينجاست كه بايد بياموزيم از سميه‌هاي صدر اسلام و پس از آن كه با شجاعت پاي اعتقادات و آرمان‌هايشان ايستادند.
اينجا هشميز است و فاتحش شهيده‌اي است به نام ناهيد فاتحي كرجو… روستا را با تمام غربتش ترك مي‌گوييم…

کلمات کلیدی

• جبهه کردستان
• جبهه پایداری
• سمیه کردستان,شهیده ناهید فاتحی کرجو
• برگرفته ازسایت شهید آوینی

ظهر عاشورا است.طبق روال سالهای گذشته به سوی منزل حاج محمود به راه می افتم خانه حاج محمود سفره احسان ابا عبدالله گسترده اند.سر سفره چندین بار پر و خالی می شود.روزهای عاشورا در سرد رود ،سفره های زیادی از میهمانان پذیرائی می کنند.ولی نمی دانم چرادوست دارم سر سفره حاج محمود بنشینم.او این سفره را سالهای سال در روزهای عاشورا پهن می کند.

تا اینکه در عملیات کربلای 5 شهید حاج محمود ادیب مهر برای همیشه بر سر خوان احسان ابا عبدالله الحسین(ع) مهمان می شود.(کتاب روز های بیاد ماندنی ،احد فتح الله زاده سرد رودی،ص 128)

روحش شاد ویادش گرامی باد.

شهید پلارک                                                                           

فرزند سید عباس متولد 1344 تهران و اصالتا تبریزی است.در سال 66 در عملیات کربلای 8 شلمچه  ، به شهادت رسید.در 6 سالگی پدر را از دست داد وچون تک پسر خانواده بود علاوه بر تحصیل ،بار مسئولیت خانواده نیز بر عهده او افتاد و تن به کار داد و توانست خواهرانش را در ازدرواج یاری دهد.او در خیابان ایران میدان شهدا و در محله ای مذهبی زندگی می کرد.مسجد حاج آقا ضیاء آبا دی (علی بن موسی الرضا) مأ من همیشگی اش بو د.اگر چه او را ا ز بچگی نمی شناختم اما از سال 63 رفاقتمان شدید تر شد.وی دائما به منطقه می رفت و من از سال 65 به او ملحق شدم و از نزدیک همراهیش نمودم.او فرمانده آرپی جی زنهای گردان عمار در لشکر 27 حضرت رسول (ص) بود .احمد مثل خیلی از شهدای دیگه بود.به مادرش احترام می گذاشت، به نماز اول وقت اعتقاد داشت، نماز شبش ترک نمی شد،همیشه غسل جمعه می کرد.سوره واقعه رو می خوندو…اما این که چرا مزارش خوشبو شده و دو سه بار هم که سنگش رو عوض کردن باز هم خیلی از نیمه شب ها خصوصا تابستون ها فضا رو معطر می کند به نظر من یه دلیلی داره…   

آیت اله بهجت می گویند:یکی از نهر های بهشت از زیر قبر مطهر شون رد می شه تشریف ببرید زیارت کنید.آنگاه مطمئن باشید با خلوص بیشتری پروردگار بلند مرتبه را عبادت می کنید.آدرس: بهشت زهرا ، قطعه 26، ردیف 32، مزار شهید سید احمد پلارک  

نسیم جان فزای فرزند راستین زهرا(س) تهران بزرگ با همۀ عظمت و هوای آ لوده اش شقایقهای پرپری را درجنوب خود (بهشت زهراء)در دل خاک میهمان دارد که هر مسافری را به یاد حماسه های جاودانشان می اندازد.رایحه دلپذیر و مشا م نواز معطری که از خاک یک جوان بر می خواست …بچه های بسیجی و کسانی که زیاد بهشت زهرا می روند ، به او می گویند شهید عطری ، معروف است که از قبرش عطر ترشح می کند ريا، هم همیشه نمناک است و هم بوی نسبتا خوبی دارد .به قول یکی از روحانیون ، شهید پلارک هم مثل یکی از سربازان پیامبر در صدر اسلام ،غسیل الملائکه بوده است غسیل الملائکه یعنی کسی که ملائکه غسلش داده اند . در تاریخ اسلام آمده که حنظله غسیل ا لملائکه که از یاران جوان پیامبر بود ، شب قبل از جنگ احد عروسی کرد و در حجله خوابید . فردا صبح که لشکر اسلام به سمت احد حرکت می کردند او هم عجله کرد او هم عجله کرد نرسید غسل کند.بعد رفت و شهید شد و ملائکه از طرف خدا آمدند و و او را با آب بهشتی غسل دادند. بعد پیامبر بالای جنازه او امد و از این واقعه خبر داد .

حالا شهید پلارک همان شهید عطری خودمان هم اینچنین است و برای همین است که همیشه قبر او خوشبو و نمناک است.

شهید پلارک به گفتۀ مادرش از 13 سالگی تا 23 سالگی که به شهادت رسید ،نماز شبش ترک نشده بود …شبهای بسیاری سر بر سجده ی عبادت با خدای خود نجوا می کرده و اشک می ریخته …مادرش اینطور نقل کرده که پسرش درمدت عمرش چند کار را هرگز ترک نکرده :1- نماز شب  2- غسل روز جمعه 3- زیارت عاشورای هر صبح 4- ذکر100 صلوات در هر روز و 100بار لعن بنی امیه.اشکهای شهید پلارک امروز رایحه معطری است که انسانها را تسلیم محض اراده و قدرت آفریدگارش می کند.

عالم مهذّب وعظیم الشان جناب سید مرتضی کشمیری قدس سرّه صبح صادق روز جمعه هشتم ربیع الثانی 1268ق در«لکنهو»هندوستان ودر خاندانی که همگی اهل علم وتقوا وفضیلت بودند،چشم به جهان گشود.تاسن 14یا 15 سالگی در خدمت پدر وسایر اساتیدش به پشتکارعجیب بسیاری از علوم راآموخت ودرآنهاصاحب تالیف وتصنیف شد.سپس عازم عتبات عالیات درعراق شدو با همتی عالی به تکمیل مقام های معنوی وعلمی خود پرداخت.

در سال 1291یا1292ق به سبب حضور میرزای بزرگ شیرازی قدس سرّهدر شهر سامراء،این شهر کانون توجه شیفتگان علم وفقاهت شد.سید مرتضی قدس سرّهاز اولین مهاجران به آن شهر بود،اوقات اومستغرق در کار بود؛می آموخت وبسیار مطالعه می کردوچندتدریس داشت.

پس از پایان تحصیل،بیشتر عمر خود را ساکن نجف بود مدتی را نیز در کربلا سپری کرد.در اثر رعایت تقواومراقبت از نفس ،به مقام های بلندی دست یافت و از اوکرامت های بسیاری مشاهده شد .جذابیت معنوی اوسبب شد بزرگانی مانند آیت الله سید علی قاضی قدس سرّه رابه خود جذب کند وآن عالم بزرگ سالیانی از ابتدای سلوک خود را در خدمت سید مرتضی قدس سرّهسپری کند.مرحوم حاج شیخ حسنعلی اصفهانی(نخودکی)،مرحوم آیت الله سید جمال الدین گلپایگانی،مرحوم آیت الله شیخ مرتضی طالقانی(رضوان الله علیهم ) وبسیاری دیگر از بزرگان علم ومعنا،از دیگر شاگردان او هستند.

این عالم کم نظیر،علاوه بر تبحر وتسلط عجیب درعلوم مختلف؛مانند:فقه،اصول،رجال،درایه،حدیث،حساب،هندو…درزهد،عبادت ومعنویت بی نظیر بود.

مرحوم آیت الله سید عبدالکریم کشمیری قدس سرّهنقل می کرد:«از جناب سید مرتضی پرسیدند آیاکسی را می شناسید که خدمت امام زمان علیه السلام رسیده باشد؟فرموده بود:«آری کسی را می شناسم که از بلاد کفر آمده وخدمت چهارده معصوم علیهم السلاممی باشد.»که مقصودخودش بود که از هندوستان آمده ودائما خدمت چهارده معصوم علیهم السلام بود.

همچنین آیت الله سید عبدالکریم کشمیری قدس سرّهدرباره عبادت او فرمود:«سیدمرتضی در ایوان حرم امیرالمومنین علیه السلامدو رکعت نماز نشسته میخواند ودر آن قرآن را ختم میکرد.»

سرانجام این عالم عمل ومهذّب شب دوشنبه14شوال 1323(یا1321)ق در سن53سالگی وفات کرد ودر یکی از حجره های صحن امام حسین علیه السلام دفن شد.

قم قبل از اسلام به صورت چند قلعه بوده که عده ای زرتشتی ویهودی در آن زندگی میکردند .بعد از اسلام با آمدن اشعری ها (که اصالتا شیعه ویمنی تبار بودند),کم کم این سرزمین توسعه یافت .در اوایل قرن اول ودر سال 23هجری شهر قم توسط لشکر اسلام فتح گردید ورفت وآمد مسلمانان عرب به قم آغاز شد.نخستین کسانی که از اشعری ها به قم آمدندعبدالله بن سعد وعبدالله احوص وعبدالرحمن واسحاق از فرزندان سعد بن مالک بن  عامر اشعری بودند وبه این ترتیب ارتباط شیعیان خالص علوی با قم برقرار شده ومامن شیعیان گردید .از آن زمان مردم قم به مذهب اهل بیت علیهم السلام علاقه خاصی پیدا کردند.

شهر قم قبل از ورود حضرت معصومه سلام الله علیهاازآبادانی ظاهری بی بهره بود واهالی شیعی مذهب آن در اثر بی توجهی حاکمان مورد آزار واذیت بودند ,اما از لحاظ ایمان واعتقاد مذهبی,این شهر بهترین فضای معنوی را داشته وزمینه پذیرش اهل بیت پیامبرعلیهم السلامویاران با وفای آنان در این منطقه کاملا"فراهم بود.(تاریخچه قم ,صفحه 16)

به همین جهت امامان معصومه علیهم السلام در مناسبتهای مختلف,شهر قم واهالی آن را مورد عنایت قرار داده وعبارات زیبایی را که حاکی از علاقه مندی آن بزگواران به این خطه ایران بود ,بیان می کردند.حتی گاهی ائمه اطهاربا فرستادن تحفه ها وهدایا اهل قم را مفتخر می ساختند.از جمله میتوان به ابی جریرزکریابن ادریس وزکریا بن آدم وعیسی بن عبدالله وچند نفر دیگر اشاره نمود که به افتخار اخذ هدایای ارزشمندی همچون انگشتری وجامه وکفن از دست مبارک ائمه هدی علیه السلام نایل شدند.(تاریخ مذهبی قم,صفحه 92)

سلام براهل قم

امام صادق علیه السلامروزی با اشاره به عیسی بن عبدالله قمی فرمود :«سلام برمردم قم!خداوند شهرهای آنان را باباران سیراب کند وبرکت ها رابرآنان نازل کند وبدی های آنان را به خوبی مبدل گرداند .آنها اهل رکوع وسجودوقیام وقعودند.آنان فقیه ودانشمندواهل درک حقایق وروایت وعبادت نیکو هستند.» (بحارالانوار،ج57،ص217؛مستدرک سفینة البحار،ج9،ص598.)

راهی به سوی بهشت

صفوان بن یحیی کوفی معروف به بیاع سابری از نزدیک ترین ومطمئن ترین یاران امام رضا علیه السلام میگوید:روزی در حضور امام رضاعلیه السلام نشسته بودم که از شهر قم واهالی آن سخن به میان آمدواینکه آنان در زمان ظهور حضرت ولی عصرعلیه السلام به سوی آن بزگوار میل خواهند کرد.در این لحظه امام هشتم علیه السلام به اهل قم درود فرستاده وفرمود:«رضی الله عنهم،ثم قال:ان للجنة ثمانیة ابو واحد منهما لاهل قم؛وهم خیار شیعتنا من بین سائرالبلاد،خمرالله تعالی ولایتنا فی طینتهم؛(بحارالانوار،ج57،ص216)خداوند از آنان خشنود باشد،سپس فرمود:همانا بهشت دارای هشت در است که یکی از آن درها مخصوص مردم قم است.آنان شیعیان برگزیده مادر میان سایر شهرهاهستند.خداوند ولایت ومحبت ما[اهل بیت]راباطینت آنان عجین کرده است.»

پایگاه یاران مهدی علیه السلام

عفان بصری میگوید: روزی امام صادق علیه السلام به من فرمود:«اتدری لم سمی قم؟قلت:الله ورسوله وانت اعلم.قال:انماسمی قم لان اهله یجتمعون مع قائم آل محمدعلیه السلام ویقومون معه ویستقیمون علیه وینصرونه؛آیا میدانی چرا شهر قم را»قم نامیدند؟عرض کردم:خدا و پیغمبرش و شما آگاه ترید.امام علیه السلام فرمود:قم نامیده شده است برای اینکه اهل آن با قائم آل محمدعلیه السلام همراه میشوند وبا اوقیام نموده وبراو استقامت می ورزند و او را یاری می رسانند.(بحار الانوار،ج57،ص216،ومعجم الاحادیث المهدی علیه السلام،ج3،ص474.)

میلاد فرخنده بانوی کرامت  وآغازدهه کرامت برهمه دوستداران حضرتش تبریک وتهنیت باد

              یا فاطمه اشفعی لنا فی الجنة