مدیریت حوزه علمیه استان مرکزی***

امام صادق علیه السلام پس از بیان گریه ی چهل روزه ی آسمان و زمین ، خورشید و فرشتگان بر سید الشهدا علیه السلام فرمودند : هیچ زنی از خاندان ما خضاب نکرد ، روغن نمالید ، سرمه به چشم نکشید و موهای خویش را نیاراست تا آن زمان که سر ابن زیاد _ که خدایش لعنت کند _ نزد ما آورده شد . از آن زمان به بعد مانیز همیشه گریانیم . جدم امام سجاد علیه السلام هنگامی که به یاد سید الشهدا می افتاد چنان می گریست که محاسن مبارکش پر از اشک می شد و هرکس حالت حضرت را مشاهده می کرد ، دلش می سوخت و بعه گریه می افتاد .

فرشتگان کنار قبر مطهر آن حضرت چنان اشک می ریزند که همه ی فرشتگان آسمان از گریه ی آنها به گریه می افتند .

جهنم هم برای آن حضرت اشک ریزد و مرثیه سرایی کند . …

هیچ چشمی و اشکی نزد خدا محبوب تر نیست از اشکی و چشمی که برای آن حضرت گریان باشد .

گریه بر  سید الشهدا پیوند با فاطمه علیها السلام و یاری اوست ، پیوند با پیامبرصلی الله علیه و آله  و ادای حق ماست .

در محشر همه گریان هستند جز گریه کنندگان سید الشهدا که با چشمی روشن و خوشحال محشور شوند آ نها را بشارت دهند و سرور و شادی در چهره ی آنان نمایان است . مردم بی تابند ولی آنها در امن و امان ، از مردم حساب کشند ولی آنها در سایه عرش الهی با سید الشهدا صحبت دارند و از حساب سخت قیامت بیمی ندارند .

به آنها گویند : وارد بهشت شوید ولی آنها نمی پذیرند ، ترجیح می دهند نزد حضرت باشند و کلامش را بشنوند .

حوریان بهشتی برای آنها پیغام دهند که : ما با والدان مخلدین مشتاق دیدار شماییم ولی آنها حتی سرشان را هم بالا نمی کنند به جهت سرور و عزت و کرامتی که در مجلس سید الشهدا مشاهده می کنند و بالاخره آنها را با مرکب های بهشتی با حمد و ثنای الهی و صلوات بر محمد و آل محمد به منازلشان رسانند .

منبع : کامل الزیارات ، ص81و 82 ، بحار ص45/206-208، عوالم 17/462-463

کُمیت در ایام تشریق(1) شرفیاب محضر مبارک امام صادق علیه السلام شد، اجازه گرفت تا اشعارش را بخواند ، حضرت اشاره به عظمت ایام تشریق فرمود ، او عرض کرد که اشعارم مربوط به شماست ، ابیات گذشته را قرائت نمود ، صدای گریه ی حاضرین بلند شد و بسیار اشک ریختند . هنگامی که چهار بیت اخیر را درباره ی سید الشهدا علیه السلام خواند ، امام صادق علیه السلام دست های مبارک را بلند کرده و دعا نمودند : خدایا گناهان گذشته و آینده ، مخفی و آشکار کُمیت را بیامرز ، آنقدر به او عطا کن تا راضی و خشنود گردد .

سپس حضرت هزار سکه طلا و لباس هایی به او عنایت فرمود .

کُمیت سوگند یاد کرد که : من برای دنیا به شما محبت نمی ورزم و گرنه نزد اهل دنیا (یعنی خلفا) می رفتم . من شما را برای خدا و آخرت دوست دارم ، لباس هایی که به بدن پاک و طاهر شما اصابت کرده برای تبرک می پذیرم ولی مال و سکه ها را نه .

1-ایام تشریق : ایام منی پس از عید قربان ، یازدهم ، دوازده و سیزدهم ذی الحجه است

جعفر بن عفّان نقل می کند که داخل شدم به خدمت امام صادق علیه السلام و آن حضرت مرا مقرب نمود و نزدیک خود جای داد . پس از آن فرمود : ای جعفر !

عرض کردم : بله ؟ خدا مرا فدای شما کند .

فرمود : به ما رسیده که تو شعر خوب درباره ی امام حسین علیه السلام می گویی .

عرض کردم: آری

فرمود : بگو

پس من انشا نمودم و آن حضرت و کسانی که نزد ایشان بودند گریستند تا اشک بر گونه و محاسنش جاری شد .

بعد فرمود : ای جعفر ، ملائکه مقربین در اینجا حاضرند و کلمات تو را استماع می کنند که در مصیبت حسین علیه السلام می گویی و گریه می کنند مثل گریه ی ما و بلکه بیشتر . ای جعفر خدا بهشت را بر تو واجب کرد .

آنگاه حضرت فرمود : آیا می خواهی از فضیلت آن برای تو بیشتر بگویم  ؟

عرض کردم بلی .

 فرمود : کسی نیست که در مصیبت حسین علیه السلام ذاکر باشد و گریه کند یا دیگری را بگریاند مگر اینکه خدای تعالی بهشت را برای او واجب می فرماید و گناهانش را می بخشد .

1- خصائص الحسینیة ، ص252

طرمّاح یکی از یاران امام در کربلا بود . وقتی دید سرانجام عاشورا شهادت است از امام رخصت طلبید تا مایحتاجی برای عائله اش تهیه و ذخیره کند و سریع برگردد….

امام بعدِ اجازه فرمودند :” زود برگرد”

وقتی برگشت و دید خورشید به نیزه و خیام در آتش . دیوانه وار با ناله ای جانسوز پی در پی فریاد می زد ، ای وای بر من که مولایم را تنها گذاشتم . با حال دگرگون از امام زین العابدین علیه السلام سوال می کند : این چه مصیبتی است برمن ؟

امام سجاد علیه السلام می فرمایند : ” وقتی امامت گفت زود برگرد یعنی نرو !! “

بعدها طرماح کنار سلیمان در قیام توابین با سینه ای پر از غم شهید شد اما به علت بی بصیرتی ” کربلایی ” نشد ….