امام صادق علیه السلام پس از بیان گریه ی چهل روزه ی آسمان و زمین ، خورشید و فرشتگان بر سید الشهدا علیه السلام فرمودند : هیچ زنی از خاندان ما خضاب نکرد ، روغن نمالید ، سرمه به چشم نکشید و موهای خویش را نیاراست تا آن زمان که سر ابن زیاد _ که خدایش لعنت کند _ نزد ما آورده شد . از آن زمان به بعد مانیز همیشه گریانیم . جدم امام سجاد علیه السلام هنگامی که به یاد سید الشهدا می افتاد چنان می گریست که محاسن مبارکش پر از اشک می شد و هرکس حالت حضرت را مشاهده می کرد ، دلش می سوخت و بعه گریه می افتاد .
فرشتگان کنار قبر مطهر آن حضرت چنان اشک می ریزند که همه ی فرشتگان آسمان از گریه ی آنها به گریه می افتند .
جهنم هم برای آن حضرت اشک ریزد و مرثیه سرایی کند . …
هیچ چشمی و اشکی نزد خدا محبوب تر نیست از اشکی و چشمی که برای آن حضرت گریان باشد .
گریه بر سید الشهدا پیوند با فاطمه علیها السلام و یاری اوست ، پیوند با پیامبرصلی الله علیه و آله و ادای حق ماست .
در محشر همه گریان هستند جز گریه کنندگان سید الشهدا که با چشمی روشن و خوشحال محشور شوند آ نها را بشارت دهند و سرور و شادی در چهره ی آنان نمایان است . مردم بی تابند ولی آنها در امن و امان ، از مردم حساب کشند ولی آنها در سایه عرش الهی با سید الشهدا صحبت دارند و از حساب سخت قیامت بیمی ندارند .
به آنها گویند : وارد بهشت شوید ولی آنها نمی پذیرند ، ترجیح می دهند نزد حضرت باشند و کلامش را بشنوند .
حوریان بهشتی برای آنها پیغام دهند که : ما با والدان مخلدین مشتاق دیدار شماییم ولی آنها حتی سرشان را هم بالا نمی کنند به جهت سرور و عزت و کرامتی که در مجلس سید الشهدا مشاهده می کنند و بالاخره آنها را با مرکب های بهشتی با حمد و ثنای الهی و صلوات بر محمد و آل محمد به منازلشان رسانند .
منبع : کامل الزیارات ، ص81و 82 ، بحار ص45/206-208، عوالم 17/462-463
سلام علیکم و عرض ادب، خداقوت