یک نوع از گریه ، گریه ولایی است . گاهی گریه مومنین و موحدین در نسبتی که از نظر عاطفی بین آنها و پیشوایان دینی برقرار می نمایند معنی پیدا می کند ، مانند گریستن در مصیبتهای پیامبراکرم (ص) و مظلومیت حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) و فرزندان طاهرین آنان . در این میان گریستن بر امام حسین (ع) از معروفترین و شایع ترین گریه ها محسوب می گردد .
اشکهای شیعه ، سیلاب ساز و برانداز نده ی ظالم است .
اشک ، بیانگر شدت بغض شیعه به دشمنان اهل بیت است .
اشک یک لحظه تماشای حوض کوثر است .
اشک شکفتن احساس شیعه است .
گریه در فرهنگ شیعه نوعی عبادت است .
گریه شراب طهور ولایت است .
گریه برحسین (ع)شرابی از خمخانه ی دلهای عاشق است .
گریه بر حسین (ع) تقدیم غمنامه ای در عزای اوست .
گریه بر حسین (ع) یک انتخاب عارفانه ، در مسیر سلوک الی ا… است .
گریه آهنگ مظلومیت حسین (ع) و زینب است .
گریه ، ترانه ی غصه ی قصه های حسین (ع) و زینب (س) است .
گریه ، در زیارت معصوم ، جواب السلام علیکم است .
گریستن ، گوهر فشانی شیعه به احترام خون سید الشهدا (ع) است .
جریان اشک ، جریان زلال خون حسین ( ع) است .
اشک ، تازه نگه داشتن خون حسین (ع) در دفتر تاریخ است .
اشک و خون هردو خانه در قلب دارند و امروز به جای بذل خون ، شیعه برای حسین (ع) بذل اشک می نماید .
اشک ، درود شیعه بر حسین (ع) و لعن همزمان بر دشمن اوست .
و اشک ما کمترین پاداش به فداکاری های حسین (ع) و زینب (س) است .
