حرکات و سکنات انسان گاهی زبان دار است . استاد مطهری می گوید :
گاهی وضع لباس ، راه رفتن ، سخن گفتن زن معنی دار است و به زبان بی زبانی می گوید دلت را به من بده ، در آرزوی من باش مرا تعقیب کن . گاهی برعکس با بی زبانی می گوید دست تعرض از این حریم کوتاه است .
اسلام زنان را از انجام اینگونه حرکات که موجب تحریک و تهییج مردان می شود شدیداً نهی کرده است .
در بخشی از آیه 31 سوره نور آمده است :
« ولا یَضرِبنَ بِاَرجُلِهِنَّ لِیُعلَمَ ما یُخفینَ مِن زینَتِهِنَّ » یعنی زنان به به هنگام راه رفتن پاهای خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان دانسته شود .
مرحوم طبرسی در تفسیر این جمله گفته است :
« قبلاً زنها پاها را به زمین می زدند که صدای خلخال آنها شنیده شود . قرآن کریم آنها را از این کار نهی کرد . برخی گویند مقصود این است که پاها را در موقع راه رفتن طوری حرکت ندهند که خلخال آنها شنیده شود .
