مدیریت حوزه علمیه استان مرکزی***

مادر روز‌های دلتنگی
بانوی گریه‌های طولانی‌
می‌شد از موج اشک هر روزت
آسمان مدینه طوفانی

بسکه با سوز روضه می‌خواندی
پا به پایت مدینه می‌نالید
چشم‌های بسی مروان هم
گاهی از گریه‌ی تو می‌بارید

اسمان را به گریه وا می‌داشت
چشم ابری و اه هر روزت
چشم خاکی و غصه دار بقیع‌
می‌نشسته به راه هر روزت

کربلا بود و روسفیدی تو
لحظه امتحان سخت خدا
پسرانت یکی یکی رفتند
شیر مردان درس‌های شما

گرچه با چشم خود ندیدی که
کربلا را چه ماجرایی بود
زندگی تو بعد عاشورا
گریه در گریه کربلایی بود