وَمَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ
ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ
سوره ی نساء ایه ی 100
وقتی این آیه رو تلاوت میکنم ؛
دلم پرازحسرت و آرزو میشه
منزل های آخر بود که به تو پیوست
زهیر را میگویم
نمی دانم چه داشت که
روزهای بهشتی اش را کنار تو میگذراند
فقط میدانم بانویی داشت
که تحسین همه را برانگیخته
به دنبالش فرستاده بودی که ببینی اش
دل دل کرده بود که بیاید یا نه
بانو اما بر او نهیب زده بود که:
پسر دختر رسول خدا
تو را خوانده و تو تردید میکنی؟
وقتی هم که برگشت
گفت اقا فرمودند:
سرت در راه ما بریده خواهد شد
با قلب زهیر چه کرده بودیدمولاجان؟
حسین جان !
یک نگاه ازجنس نگاهی که به زهیرکردید به قلب زار منم بکنید.
نگاهش کنی دریاست
نگاهش نکنی یک تکه سنگ.
قلبم را کف دستانم گرفته‌ام
به امید نگاهت
آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند آیاشود که گوشه ی چشمی به ماکنند.
** * زهیر باش دلم تابه کربلا برسی ***
