روش برخورد با دنیا
مردم در دنیا دو دسته اند : یکی آن کسی که در دنیا برای دنیا کار کردو دنیا او را از آخرتش باز دارد ، برباز ماندگان خویش از تهیدستی هراسان ، و از تهیدستی خویش در امان است .پس زندگانی خود را در راه سود دیگران از دست می دهد.
و دیگری آن که در دنیا برای آخرت کار می کند ، و نعمت های دنیا نیز بدون تلاش به او روی می آورند، پس بهره ی هر دو جهان را چشیده است و مالک هر دو جهان می گردد ، و با آبرومندی در پیشگاه خدا صبح می کند ، و حاجتی را از خدا درخواست نمی کند جز آنکه روا می گردد .
نهج البلاغه ،ترجمه محمد دشتی ، حکمت 269