مزد کارگر :
“سلیمان جعفری ” از یاران امام رضا (ع) می گوید : برای برخی از کارها خدمت امام بودم . چون کارم انجام شد ،خواستم مرخص شوم ،ولی امام فرمودند : امشب نزد ما بمان .
همراه امام به خانه ی ایشان رفتم . هنگام غروب بود و غلامان حضرت مشغول بنایی بودند . امام در میان آنها غریبه ای دیدند ؛ پرسیدند او کیست ؟
عرض کردند : به ما کمک می کند و به او چیزی خواهیم داد .
فرمودند : مزدش را تعیین کرده اید ؟
گفتند : نه ! هرچه بدهیم می پذیرد . امام بر آشفتند و خشمگین شدند .
من به حضرت عرض کردم : فدایتان شوم ؛ خود را ناراحت نکنید .
فرمودند : من بارها به اینها گفته ام که هیچ کس را برای کاری نیاورید ، مگر اینکه قبلاً مزدش را تعیین کنید و قرار داد ببندید .
کسی که بدون قرار داد و تعیین مزد ، کاری انجام دهد ، اگر سه برابر مزدش را هم به او بدهی ، باز گمان می کند مزدش را کم داده ای ، ولی اگر قرار داد ببندی و به مقدار معین شده بپردازی ، از تو خشنود خواهد بود که طبق قرار عمل کرده ای و در این صورت ، اگر بیش از مقدارتعیین شده چیزی به او بدهی ، هرچند کم و ناچیز باشد ، می فهمد که بیشتر پرداخته ای و سپاسگزار خواهد بود .
منبع : کافی ، ج5،ص288
