یکی از برکات ارزشمند هدایت الهی ، برای کسانی که تحت تربیت خاص او قرار دارند ، آگاهی از عیب های خویش است . در حدیثی از رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده است :
هرگاه خداوند خوبی بنده ای را بخواهد او را در دین فقیه و آگاه گرداند ، به دنیا بی اعتنایش کند و بینای عیبهایش سازد .
شیخ رجبعلی خیاط در دوران جوانی پس از اینکه تحت تربیت خاص الهی قرار گرفت ، از این دست الهام ها برخوردار شد .
آیت الله فهری نقل می کند که جناب شیخ به ایشان فرمودند : روزی برای انجام کاری روانه ی بازار شدم ، اندیشه ی مکروهی در مغزم گذشت ، ولی بلافاصله استغفار کردم . در ادامه ی راه ، شترهایی که از بیرون شهر هیزم می آوردند ، قطار وار از کنارم گذشتند ، ناگاه یکی از شترها لگدی به سوی من انداخت که اگر خودم را کنار نکشیده بودم آسیب می دیدم . به مسجد رفتم و این پرسش در ذهنم بود که این رویداد از چه امری سرچشمه می گیرد و با اضطراب عرض کردم : خدایا این چه بود ؟
در عالم معنا به من گفتند : این نتیجه ی آن فکری بود که کردی . گفتم من که گناهی انجام ندادم .
گفتند : لگد آن شتر هم که به تو نخورد . !
