انس گرفتن با قرآن ، توسل به تکیه گاهی مطمئن و آرامش بخش انسان در مشکلات زندگی است و چه پناهگاهی مطمئن تر از کلام وحی و کتاب زندگی که راهنمای سعادت انسان و نگهدار او از لغزشهاست . آنان که می خواهند در مشکلات زندگی ، دچار وحشت و اضطراب نشوند و حوادث گوناگون ، قلبشان را نلرزاند و چون کوه استوار و پابرجا باشند ، باید خودرا با آیات دلنشین قرآن مانوس سازند. این کار به همه ی زوایای زندگی فرد روشنایی و صفا می بخشد و چنان اطمینان و اعتمادی به انسان می دهد که هر وحشت و اضطرابی را به امنیت و رحمت تبدیل می کند .
آنان که با قرآن همدم هستند ، مایه آرامش خاطر دیگرانند ؛ زیرا با خزانه ی رحمت الهی پیوندی ناگسستنی دارند.
آورنده ی قرآن مجید برای خواندن و انس گرفتن با آن ، ارج و اهمیت ویژه ای قائل بود و شب ها تا سوره های حدید ، حشر ، صف ، جمعه و تغابن را نمی خواند ، نمی خفت . در سیره ی پیشوایان نیز ، انس گرفتن با قرآن بسیار مشهود است .
حضرت علی (ع) می فرماید : « هرکه با قرآن مانوس است ، از دوری یاران وحشتی ندارد . »1
1-غررالحکم و درر الکلم ، تیمیمی آمدی ،ج5 ،ص369
