مدیریت حوزه علمیه استان مرکزی***

فرق عبر و دمع و بکی چیست و چرا به امام حسین قتیل العبرات گفته می شود؟ چرا از بین این سه واژه که به معنای اشک هستند عبر انتخاب شده؟

پاسخ:  مفهوم عمومي به معناي اشك گريه و اندوه مي باشد، يعني “عبر"، “دمع” و “بكي” به معناي اشك است با اين حال معاني هر كدام در كتاب هاي لغت با تفاوت هاي اندكي بيان شده است. “عبره” با فتح عين و سكون باء، به معناي جلب اشك يا تردد بكاء در سينه است.(1) (يعني موضوعي كه موجب اشك همراه با گريه و اندوه در سينه انسان شود به اين حالت مي گويند عبره) البته در بعضي ديگر از كتاب هاي ديگر لغت “عبره” چنين معنا شده است: و العَبْرة: الدَّمْعة، و قيل: هو أَن يَنْهَمِل الدمع و لا يسمع البكاء، و قيل: هي الدمعة قبل أَن تَفيض، و قيل: هي تردُّد البكاء في الصدر، و قيل: هي الحزن بغير بكاء، و الصحيح الأَول و اسْتَعْبَر: جرَتْ عَبْرتُه و حزن"(2) عبره يعني اشك و گفته شده است عبره به معناي گريه آرام همرا ه با اشك ريختن است كه صداي گريه را كسي نشنود و گفته هم شده است اشك چشم قبل از جاري شدن است و نيز گفته شده است كه عبره به معنا تردد بكاء و گريه در سينه است و نيز بيان شده است اندوه بدون گريه را عبره مي گويند كه قول صحيح همان قول اول است كه عبره به معناي اشك ريختن و گريه كردن آهسته است بدون آن كه صداي گريه شنيده شود و"استعبر"يعني اشك هايش همراه با حزن و اندوه جاري شد. “دمع” در كتاب هاي لغت به معناي اشك چشم و جاري شدن آن است. (3) “دمع العين و الدمعة: القطرة منه".(4) يعني اشك چشم كه دمعه به معناي قطره اشك است. “و بكى يبكي بكى و بكاء- بالقصر و المد- قيل: القصر مع خروج الدموع، و المد على إرادة الصوت “(5) “بكاء” اگر به قصر خوانده شود(يعني بدون حالت مد باشد) به معنى گريه و اشك ريختن است و اگر با مدّ باشد به معنى صداي همراه با گريه است. و اما در روايات متعددي از امام حسين(ع) نقل شده است كه فرمود: “أَنَا قَتِيلُ الْعَبْرَةِ لَا يَذْكُرُنِي مُؤْمِنٌ إِلَّا اسْتَعْبَرَ"(6) من كشته اشك مي باشم، هيچ مؤمنى ياد آور من نمى‏شود مگر اينكه گريان(و اشك از چشمانش جاري) خواهد شد. 2. أَنَا قَتِيلُ الْعَبْرَةِ لَا يَذْكُرُنِي مُؤْمِنٌ إِلَّا بَكَى(7) من كشته اشك هستم و هيچ مومني ياد مرا نمي كند، جز آن كه مي گريد. در توضيح اين مطلب كه چرا حضرت فرمود(من كشته اشك هستم) مي توان گفت: يعني من كشته مظلومي هستم، هر كسي به ياد من بيفتد، بي اختيار بر من مي گريد، مظلوميت من به اين اندازه تاثر برانگيز است.

پي نوشت ها: 1. ر ك،طريحي فخر الدين، مجمع البحرين، تهران، انتشارات كتاب فروشي مرتضوي، سال 1375 ه ش، چاپ سوم، ج‏3، ص 394.

2.ابن منظور، لسان العرب،لبنان، بيروت، انتشارات دار الفكر،سال 1414 ه ق، چاپ سوم، ج‏4، ص 532.

3. قرشي سيد علي اكبر، قاموس قرآن، تهران،انتشارات اسلاميه، سال 1371ه ش،چاپ ششم، ج‏2، ص 359.

4. مجمع البحرين پيشين، ج‏4، ص 327.

 5. همان، ج‏1، ص 60.

6. شيخ صدوق، أمالي الصدوق، لبنان، بيروت، انتشارات اعلمي، سال 1400 ه ق، چاپ پنجم، ص 138.

7. مجلسي محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، تهران، انتشارات اسلاميه، چاپ مكرر، بي تا، ج‏44، ص 279.

چرا مهر كربلا درست مى كنند؟
حضرت رسول صلى الله عليه و آله به ام سلمه فرمود: ((جبرئيل از خاك كربلا براى من هديه آورد.)) آن را بوسيد و فرمود: ((بوى بهشت مى دهد.))
اين قطعه از زمين به داعى خدا، محب خدا، عبد خالص خدا، حسين عليه السلام نسبت دارد و شرافتش را پيغمبر شناخت و عملا و قولا به ما رساند.

كربلا پاره اى از بهشت است
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : ((اى جابر! زيارت كن قبر حسين را در كربلا، پس هر آينه كربلا پاره اى از بهشت است 

چرا امام حسين(ع) را سرور سالار شهيدان مي‌گويند؟

پاسخ: از معروف‌ترين لقب‌هاي امام حسين(ع) ـ كه در روايات و زيارتنامه‌ها بيان شده و مستند به امامان مي‌باشد ـ لقب سيدالشهدا است. (1) گرچه اين لقب ابتدا از آنِ حضرت حمزه، عموي پيامبر بود، كه در جنگ احد به شهادت رسيد، اما حماسه و فداكاري امام حسين(ع) چنان سترگ و والا بود، كه او را سرآمد همه شهدا ساخت و بر تمامي شهيدان تاريخ سروري داد. امام صادق(ع) به “ام سعيد احمسيّه” (كه مركبي كرايه كرده بود تا در مدينه سر قبور شهدا برود) فرمود: “آيا به تو خبر دهم كه سرور شهيدان كيست؟ حسين بن علي(ع) است. او سيد الشهداء است". (2) پيامبر اين مقام بزرگ را براي حضرت حسين(ع) درخواست كرده بود. در آن زمان كه از شهادت فرزندش خبر مي‌داد، دعا كرد: “اللهم فبارك له في قتله واجْعله مِن ساده الشهداء؛ خدايا قتلش را موجب بركت گردان و او را از بزرگان شهدا قرار ده".(3)

 پي نوشت ها: 1. جواد محدثي‏، فرهنگ عاشورا، قم، نشر معروف‏، چ دوم، 1417ق، ص234. (نرم افزار سيره معصومان) 2. ابن قولويه قمي، كامل الزيارات، نجف، انتشارات مرتضويه، 1356ق، ص110؛ مجلسي، بحار الأنوار، تهران، اسلاميه، چ دوم، 1363ش، ج 98، ص36؛ محدث نوري، مستدرك الوسائل، قم، مؤسسه آل البيت، 1408ق، ج10، ص 260. (نرم افزار جامع الاحاديث2) 3. صدوق، كمال الدين و تمام النعمه، تهران، اسلاميه، چ دوم، 1395ق‏، ‏ج1، ص259؛ بحار، ج36، ص253. (نرم افزار سيره معصومان)

در شب اوّل محرّم صد ركعت نماز بخوان، و در هر ركعت سوره «حمد» و «قل هو اللّه»را مى خوانى و هر دو ركعت را به يك سلام پايان مى دهى; در روايتى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) آمده است: هر كس اين نمازها را بخواند و روز اوّل ماه محرّم را روزه بگيرد، مانند كسى است كه در طول سال بر انجام خير مداومت داشته باشد و تا سال آينده از فتنه ها محفوظ خواهد بود. و اگر بميرد وارد بهشت خواهد شد.(2)

3ـ مطابق روايت ديگرى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در شب اوّل محرم دو ركعت نماز مى خوانى به اين نحو: در ركعت اوّل سوره «حمد» و سوره «انعام» و در ركعت دوم سوره «حمد» و سوره «يس».(3)
علاوه بر اين نمازها، مستحب است نماز اوّل هر ماه نيز خوانده شود كه كيفيّت آن در اعمال مشترك ماهها گذشت.

4ـ در روز اوّل محرّم، روزه گرفتن مستحب است، كه در روايتى امام رضا(عليه السلام) فرمود: «هر كس اين روز را روزه بگيرد، و حاجت خويش را از خداوند بخواهد، خداوند دعايش را به اجابت خواهد رساند، اين روز همان روزى بود كه حضرت زكريّا در اين روز، از خداوند فرزندى را طلب كرد و خداوند دعايش را به اجابت رساند و يحيى را به وى عنايت فرمود».(4

5ـ از امام على بن موسى الرضا(عليهما السلام) نقل شده است كه رسول گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) روز اوّل محرّم، دو ركعت نماز مى خواند و پس از نماز دست ها را بلند مى كرد و اين دعا را سه مرتبه قرائت مى فرمود:  اَللّـهُمَّ اَنْتَ الاِْلـهُ الْقَديمُ، وَ هذِهِ سَنَةٌ جَديدَةٌ، فَاَسْئَلُكَ فيهَا الْعِصْمَةَ خدايا تويى معبود ازلى و اين سال تازه است از تو خواهم در اين سال نگهداريم را مِنَ الشَّيْطـانِ، وَ الْقُوَّةَ عَلى هذِهِ النَّفْسِ الاْمّارَةِ بِالسُّوءِ، وَ الاِْشْتِغالَ بِما از شيطان و نيروى بر اين نفس كه پيوسته به گناه فرمان مى دهد و سرگرمى بدانچه يُقَرِّبُنى اِلَيْكَ، يا كَريمُ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ، يا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ، يا مرا به تو نزديك كند اى صاحب جلالت و بزرگوارى اى تكيه گاه كسى كه تكيه گاهى ندارد اى ذَخيرَةَ مَنْ لا ذَخيرَةَ لَهُ، يا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ، يا غِياثَ مَنْ لا غِياثَ ذخيره آن كس كه ذخيره ندارد اى پناهگاه آن كس كه پناهگاهى ندارد اى فريادرس آن كس كه فريادرسى ندارد لَهُ، يا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ، يا كَنْزَ مَنْ لا كَنْزَ لَهُ، يا حَسَنَ الْبَلاءِ،يا عَظيمَ اى پشتيبان آن كس كه پشتيبانى ندارد اى گنج آن كس كه گنجى ندارد اى كه آزمايشت نيكوست اى بزرگ الرَّجآءِ، يا عِزَّ الضُّعَفآءِ، يا مُنْقِذَ الْغَرْقى، يا مُنْجِىَ الْهَلْكى، يا مُنْعِمُ يا مايه اميد اى عزت بخش ناتوانان اى نجات بخش غريقان اى خلاص كننده هالكان اى نعمت بخش اى مُجْمِلُ، يا مُفْضِلُ يا مُحْسِنُ، اَنْتَ الَّذى سَجَدَ لَكَ سَوادُ اللَّيْلِ وَنُورُ زيباپرور اى فزون بخش اى نيكوده تويى كه سجده كرد (و به كمال خضوع درآمد) برايت سياهى شب و روشنى النَّهارِ، وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَشُعاعُ الشَّمْسِ، وَدَوِىُّ الْمآءِ وَحَفيفُ الشَّجَرِ، يا روز و تابش ماه و شعاع خورشيد و صداى ريزش آب و بهم خوردن درخت اى اَللهُ لا شَريكَ لَكَ، اَللّـهُمَّ اجْعَلْنا خَيْراً مِمّا يَظُنُّونَ، وَاغْفِرْلَنا ما لا خدايى كه شريك ندارى خدايا قرارمان ده بهتر از آنچه مردم گمان كنند و بيامرز از ما آنچه را كه يَعْلَمُونَ، وَلا تُؤاخِذْنا بِما يَقُولُونَ، حَسْبِىَ اللهُ لا اِلـهَ اِلاَّ هُوَ، عَلَيْهِ نمى دانند و مگير ما را بدانچه گويند بس است مرا خدا معبودى جز او نيست بر او تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ، امَنّا بِهِ، كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا، وَما يَذَّكَّرُ اِلاَّ توكل كنم و اوست پروردگار عرش عظيم ايمان داريم به او و هرچه هست از نزد پروردگار ماست و اندرز نگيرند جز اُولُوا الاَْلْبابِ، رَبَّنا لاتُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ اِذْ هَدَيْتَنا، وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ خردمندان پروردگارا منحرف مساز دلهاى ما را پس از آن كه هدايتمان كردى و ببخش به ما از پيش خود رَحْمَةً، اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهّابُ.(5) رحمتى كه براستى تويى بخشايشگر. 6ـ مرحوم «شيخ طوسى» فرموده است كه مستحب است دهه اوّل محرّم را روزه بگيرد; ولى در روز عاشورا از غذا و آب امساك نمايد، امّا روزه نگيرد، و چون وقتِ عصر فرا رسيد، به مقدار كمى، تربت تناول نمايد (زيرا روزه گرفتن در اين روز شيوه بنى اميّه بود كه به شكرانه جريان كربلا، روزه مى گرفتند!).(6)

1. اقبال الاعمال، صفحه 545.
2. اقبال الاعمال، صفحه 552.
3. همان مدرك.
4. همان مدرك، صفحه 544 و بحارالانوار، جلد 44، صفحه 285 .
5. اقبال، صفحه 553 و بحارالانوار، جلد 95، صفحه 333.
6. مصباح المتهجّد، صفحه 771.

روز چهارشنبه 30/7/93 جلسه اخلاق عمومی با حضور خانم آشتیانی برگزار گردید. موضوع بحث در مورد حدیث معروف عنوان بصری و راه و رسم طلبگی بود در ادامه جلسه جوایزی به برندگان مسابقه نهج البلاغه که در تاریخ 22/7/93 برگزار گردیده بود، توسط ایشان اهدا گردید.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از نیریمیز، مردم حسینی شهرستان  نیر پیش از فرا رسیدن ماه محرم با تجمع در مساجد و حسینیه‏ ها و پر کردن تشت های آب که سمبل یک حادثه تاریخی در کربلا است اقدام به نوحه خوانی و مدیحه سرایی کردند.

در این آیین که نمادی از بیعت عزاداران حسینی با حضرت سیدالشهدا(ع) و یاران باوفایش به وسعت آب فرات است ، عزاداران دست به تشت و آب زده و به یاد لبان تشنه امام حسین(ع) و یارانش سوگواری کردند.

آیین طشت‌ گذاری از ریشه ‌دارترین آیین های ماه محرم است که در روزهای پایان ماه ذیحجه برگزار می ‌شود و در حقیقت برگزاری آن به مثابه آماده شدن حسینیان برگزاری آیین های سوگواری سید و سالار شهیدان است.

هم اکنون حدود ‎40 هیات حسینی و 101 ‎مسجد شهری و روستایی درشهرستان نیر در مناسبت های مذهبی فعالیت دارند.

ماه عزا رسیده و دل ها پر از غم است

مشکی به تن کنید که ماه محرّم است

پیراهن سیاه عزاداری حسین

احرام نوکری تمامی عالم است

ماه محرّم آمده خیمه به پا کنید

دلهای ما حسینیّه ی بزم ماتم است

هر کس برای بزم عزا کار می کند

مُزدش بُوَد دست کسی که قدش خم است

شکر خدا که حضرت زهرا مرا خرید

لطف و عطای او به گدایش دمادم است

دریای چشممان چقدر موج می زند

یعنی بساط گریه ی ما هم فراهم است

شکر خدا که از غم ارباب بی کفن

چشمم شبیه چشمه ی جوشان زمزم است

آقا قسم به نام تو ما با شما خوشیم

بی تو برای ما همه عالم جهنّم است

گریه برای داغ تو رزق حلال ماست

این اشک ها به زخم عمیق تو مرهم است

بزم تو را به عالم و آدم نمی دهیم

هیئت برای ما به خدا عرش اعظم است

شش گوشه ی حریم تو بیت الحرام ماست

یعنی به داغ اعظم تو سینه مَحرم است

هر کس که دید گوشه ای از روضه های تو

گر خون چکد ز چشم ترش باز هم کم است

آیت الله مهدوی کنی امروز صبح به ملکوت اعلی پیوست

باز صدای نوحه جانان از این وادی به گوش میرسد  و ناقوس جانها به لرزه می افتد آنگاه که  با بالا رفتن دستهای حسینیان اشکهای زینب فرو می ریزد .

این چه سریست در کالبد هستی که با نام حسین و ناله بر مظلومیتش، تمام گناهان بخشوده می شود  .

پایتخت نشینان  دیار شور و شعور حسینی در سرزمینی کوچک با دلی بزرگ به بلندای بیرق حسین همنوا با ناله آسمان و زمین، دوشادوش هم، نوای یالثارات الحسین سر می دهند و یا حسین گویان دل در گرو یار دارند .

حسینیه اعظم زنجان این روزها شور و نوایی دارد وصف ناپذیر

یوسف زهرا بیا که حسینیان چشم براه دم مسیحاییت به سوگ حسین نشسته اند

بیا وداغ زینب را در غم از دست دادن برادر التیام بخش

آستان  ملکوتی حسینیه اعظم زنجان، میعادگاه  خیل عاشقان ابا عبدالله، امسال نیز با قبول نذورات عاشقانش جلوه ای دیگر از ارادت و اخلاص را به نمایش خواهد گذاشت و چه شیرین است آن زمان که کودک بیمار دیروز با پای برهنه سر بر آستانش میگذارد تا شکر گزار شفای تنش، نذری قربانی کند و چه شیرین تر است آن زمان که  مادری به رسم شکر گزاری  از معبود و شفای فرزندش، خادم همیشگی اهل بیتش می شود.

عزاداران ابا عبدالله الحسین ظهری دیگر از غم و اندوه را به نظاره نشسته اند و وا اسَفا گویان در میان دسته عظیم حسینیه واگویه های خود را با حسین و معبودش نجوا می کنند

آیا آزاده ای هست تا مرا یاری کند؟

کجاست آزادمرد دشت نینوا که ببیند آوای بلندش در طنین فریاد عزادارانش به گوش میرسد؟

حسینیان …

محرم با همه شور و نوایش  آمد …………….

هر که دارد هوس کربُ بلا بسم ا….

                                                                                 لیلا خطیبی

سالروز رحلت علامه محسن امین
جبل عامل لبنان آسمان پرستاره عالم تشیع و خاندان آل امین یکی از خاندان‌های بزرگ و عالی‌قدر این دیار است. این خاندان جلیل از ذریه حضرت سجاد (علیه‌السلام) اند که در قرن دوازدهم هجری از حله عراق به جبل عامل هجرت کردند. علامه سید محسن امین (رحمة‌الله‌علیه) در سال 1282 در «شعرا» یکی از آبادی‌های جبل عامل در یک خانواده روحانی پا به عرصه حیات نهاد و تحصیلات ابتدایی را در محیط خانواده فراگرفت.
آیت‌الله امین در سال 1308 هجری عازم حوزه علمیه نجف گردید و در نجف از محضر بزرگان و اساتید فن استفاده‌ها برد. دوران تحصیل او همانند اغلب بزرگان علم و ادب همراه با مشکلات و نارسایی‌های مالی و معیشتی بود ولی او در برابر این مشکلات تسلیم نشد و دست از هدف والای تحصیل کمالات برنداشت و همچون کوه، استوار و مصمم به تحصیلات خویش ادامه داد. علامه پس از وصول به مراتب عالیه علم و عمل، طبق درخواست شیعیان دمشق به شام مهاجرت کرد و در آن سامان مشغول وعظ و ارشاد و ایجاد مراکز علمی تحصیلی گردید و موفق شد موسسات فرهنگی برای طلاب اسلامی و دانشجویان رشته‌های دیگر در آن ناحیه ایجاد کند

 سفرها و دیدارها

علامه سید محسن امین، سفرهای متعدد و پرباری داشت و در هر سفر موفق به انجام امور علمی و تبلیغی مفیدی گردید که یکی از آن‌ها در سال 1321 مسافرت به بیت‌الله الحرام و زیارت قبر پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله) بود. در آن سفر دیداری با علمای الازهر داشته است که بسیار پرثمر و مفید بود. در همان سال به بیت‌المقدس سفر کرد و به زیارت مشاهد مشرفه و قبور انبیاء عظام موفق شد و دومین سفر او به بیت‌المقدس پس از جنگ جهانی اول انجام شد. علامه یک بار هم برای زیارت امام رضا (علیه‌السلام) به ایران سفر کرد و این مسافرت یازده ماه طول کشید. این سفر برای او دستاوردهای علمی فراوان داشت.

 آثار و تالیفات

علامه به حق یکی از نویسندگان نامی و پرکار جهان اسلام است. اهمیت کار او در این است که با صبر و بردباری فراوان در رشته‌های گوناگون معارف اسلامی به تالیف و نگارش پرداخت و آثار گران‌بهایی از خود به یادگار گذاشت. از جمله؛
اعیان الشیعه از مهم‌ترین تالیفات ایشان است که حدود 50 جلد دارد. این اثر یک دانشنامه بزرگ است که مظاهر فرهنگ و تمدن شیعه را در خود گردآوری کرده است. به‌ویژه جلد نخست این کتاب که به بررسی ماهیت تشیع و پاسخگویی به سوالات مربوط به این آیین است از اهمیت به‌سزایی برخوردار است.
«تاریخ جبل عامل»، «الدر الثمین» و «التقلید؛ آفة القوانین» در اصول عقاید، «القول السدید» در فقه، «نقض الوشیعه» و «الحصون المنیعه» در دفاع از تشیع و صدها اثر در علوم مختلف اسلامی از دیگر تالیفات علامه سید حسن امین است.
وفات این دانشمند پرآوازه و خدوم در رجب 1371 هجری قمری مصادف با 1952 میلادی در شام اتفاق افتاد و ایشان را در زینبیه دمشق به خاک سپردند

 علامه و خرافات

علامه در دمشق بنای فعالیت‌های اساسی خود را گذاشت و بیش از نیم قرن، خدمتگزاری صدیق برای مسلمانان و به‌ویژه شیعیان بود. او چهره روشنی از تشیع انقلابی را ترسیم کرد و با خرافات و پیرایه‌هایی که ناآگاهان و مرتجعان به این مکتب مترقی نسبت می‌دادند به مبارزه پرداخت و با احداث مدارس جدید برای کودکان مسلمان مانع از آن شد که جذب مدارس میسیونرهای مسیحی شوند.
آیت‌الله امین، شیعیان شام را با مشکلات و کمبودهای فراوان روبه‌رو می‌دید که مهم‌ترین آن‌ها بی‌سوادی، عقب ماندگی اجتماعی و سیاسی، فقر مادی و فرهنگی و وجود اختلافات عقیدتی و عشیرتی بود که از همه بدتر به نام مذهب انجام می‌شد. روضه‌خوانان در تکایا احادیث دروغ می‌خواندند، مردم عوام قفل و زنجیر به بدن می‌زدند و تن‌هایشان را گل‌آلود می‌کردند و بعضی هم با شمشیر و قمه زخم‌هایی به سرشان می‌زدند و خون جاری می‌شد. این جنس اعمال باعث استهزاء و سرزنش دیگران بود. علامه امین به شدت به مبارزه با این اقدامات برآمد و از آنجا که منشا این بلایا را بی‌سوادی و بی‌فرهنگی مردم می‌دانست، به روشن‌گری و آموزش پرداخت. از جمله، مطالبی در این زمینه از ایشان به یادگار مانده که تحت عنوان «عزاداری‌های نامشروع» به فارسی ترجمه شده است .

علامه سید محسن امین (رحمة‌الله علیه) پس از ذکر دو انحراف عمده در عزاداری‌ها یعنی دروغ گفتن در نقل داستان عاشوراء و دیگری اعمال نامشروعی مانند زدن قمه و زنجیرهای تیزدار به بدن، می‌فرماید:
«از هیچکدام از ائمه ما روایت نشده که به پیروان خود اجازه چنین کارهایی را داده باشند یا خود ایشان به این کارها برخاسته باشند و یا در زمانشان علنا یا مخفیانه کسی یا کسانی به این کارها برخاسته، دسته بندی کرده و در ملاعام آبروی اسلام و تشیع را برده باشند.»
مبارزات علامه امین علیه این عوام‌زدگی‌ها و خرافات باعث شد که بر منابر و در جراید و مجلات و مجالس از طعن و دشنام او کوتاهی نکنند و حتی نسبت کفر و الحاد به این عالم بزرگ بدهند. او را متهم می‌کردند که قصد دارد مردم را از عزاداری و ذکر حضرت سیدالشهداء بازدارد. در راس این مخالفان، واعظی بود به نام «سید صالح حلی» در عراق که مردم را به دو دسته «علوی» و «اموی» تقسیم می‌کرد و امین را در دسته اموی‌ها قرار می‌داد که باید با آن‌ها مقابله کرد. این واعظ حتی زمانی که آیت‌الله ابوالحسن اصفهانی بزرگ، مرجع تقلید زمان در نجف هم فتوای حرمت قمه‌زنی را صادر کرد، علیه او هم به جوسازی و اقدام برخاست. اما این عالم جلیل دست از مبارزه برنداشت. ایشان همچنین مقتلی از خود به یادگار گذاشت به نام «لواجع الاشجان» که در آن به گردآوری اخبار صحیح درباره واقعه کربلا پرداخته است.
ایشان سرانجام فتوایی صادر کردند که بسیار تاثیرگذار بود: «مجروح کردن سر با قمه و شمشیر، پوشیدن کفن، زدن طبل، دمیدن در شیپورها و مانند این‌ها در مراسم عزاداری امام حسین حرام است. این اعمال به نص شرع مقدس و حکم عقل، آزار روحی بوده و هیچ فایده‌ دینی و دنیوی ندارد و علاوه بر این، بیگانگان شیعه اهل بیت (علیهم‌السلام) را قوم وحشی و مسخره‌آمیز معرفی می‌کنند. از این رو این گونه اعمال نه رضایت خدا است و نه رضایت رسول خدا و همه از عمل شیطان است.»

رهبر سیاسیِ وحدت و استقلال سوریه

آیت‌الله امین برای بازسازی و اصلاح وضعیت دینی جامعه در دمشق، شرکتی تاسیس کرد و ساختمان‌های را با مشارکت بزرگان و بازرگانان خریداری کرد و دبیرستان‌های دخترانه و پسرانه محسنیه و علویه را تاسیس و راه‌اندازی کرد.
علامه امین پیشاهنگ استقلال طلبان سوریه بود، چنان که جنبش آزادی‌خواهی «الحرکة الوطنیة فی سوریا» و اعتصاب شش ماهه سوری‌ها در سال 1355 قمری که به خروج بیگانگان از سوریه منتهی شد از خانه او آغاز گردید. امین برای جلب توجه اعراب و جهان اسلام به قضیه فلسطین و کمک به فلسطینیان، افزون بر گردآوری کمک‌ها برای آنان و بیان نطق‌های موثر و نوشتن مقالات بسیار در این باره، روزی را هم به نام «یوم الفلسطین» اعلام کرد که هر ساله به این مناسبت مراسمی برگزار می‌شد. او تنها روحانی مسلمان شام بود که هرگز نزد فرانسوی‌ها نرفت و هیچ وقت دعوت کمیسر عالی فرانسه را نپذیرفت و به صراحت اعلام کرد که من مامور اوامر الهی هستم نه مامور کمیسر عالی فرانسه. او به مامور عالی‌رتبه فرانسوی که به خانه‌اش آمده بود و سخن نامناسبی درباره ملک فیصل اول بر زبان آورده بود گفت: « بدان که به گواهی تاریخ، روش سیاست مآبانه هرگز نتوانسته است برای همیشه بر حق غلبه کند و مطمئن باش عرب‌های سوریه سرانجام حق خود را از شما می‌گیرند و بر شما پیروز می‌شوند.»
امین به شیعیان سوریه می‌گفت مبارزه ایرانیان با انگلیس در ماجرای تنباکو باید سرمشق آزادی‌خواهان باشد. هر ملتی که تصمیم بگیرد و بر پای خود بایستد کامیاب می‌شود و هیچ بیگانه‌ای را یاری مقاومت در برابر اراده آن ملت نخواهد بود. علامه امین به آنچه می‌گفت، خود نیز پایبند بود و از این جهات، محبوب دل‌های مردم شده بود. موضع سیاسی امین در برابر تصمیمات فرانسوی‌ها کاملا منطقی و شجاعانه بود.
وقتی فرانسوی‌ها «قانون طوائف» را که بر اساس آن مسلمانان به گروه‌های قومی و قبیله‌ای تقسیم می‌شدند تصویب کردند، امین موضع سختی در برابر آن تصمیم گرفت و آن را مغایر با نص صریح شرع مقدس اسلام معرفی کرد. به دنبال آن، جمعی از علما نیز به هواخواهی امین درآمدند و بر لغو قانون پافشاری کردند. از این رو فرانسوی‌ها به اجبار قانون مذکور را متوقف نمودند و بیانیه‌ای صادر کردند که این قانون فقط شامل مسلمانان سنی می‌شود. اما علامه امین با این مصوبه هم مخالفت کرد و طی اعلامیه‌ای مسلمانان را امت واحده معرفی کرد و فرق‌گذاری میان شیعه و سنی را مردود دانست.
منبع مقاله : مشرق

پیامبر مهربان اسلام (ص) فرمودند به ۵ دلیل کودکان را دوست میدارم.

1- گریه میکنند، و گریه کلید بهشت است.

۲- قهر میکنند ولی زود آشتی میکنند، چون که دلی بی کینه دارند.

۳- چیزی را که درست میکنند زود خراب میکنند، چون دلبستگی به دنیا ندارند.

۴- با خاک بازی میکنند، چون غرور ندارند.

۵- هرچه دارند میخورند و چیزی را برای فردا ذخیره نمیکنند، چون غم فردا ندارند.

منبع: اصول کافی ج6،ص50

انتشار عکس زیر از روش برخورد انسانی یک سرباز ارتش عراق با یک بازداشتی گروهک تروریستی تکفیری ـ بعثی داعش، افکار عمومی را به واکنش واداشته است.

بر اساس این گزارش، انتشار این عکس در صفحات کاربران شبکه‌های اجتماعی جهان عرب، واکنش‌های جالبی را در بر داشته است. کاربران عرب‌زبان در مواجهه با این عکس، رفتار انسانی ارتش عراق را در برابر تروریست‌های تکفیری ستوده‌اند و سربازان این ارتش را شایسته تقدیر دانسته‌اند.