رضایت از زندگی ، مشروط به وجود نداشتن سختی و مشکل نیست ؛در شرایط عادی نیز محتاج مهارت هایی برای رسیدن به رضایت از زندگی هستیم .بنابراین ،یکی از ضرورت های زندگی ،فرا گرفتن شیوه های مقابله با سختی ها و کسب مهارتهای لازم برای گذر از دوران ناخوشایند است . زندگی موفق از آنِ کسی است که بتواند این دوران را به خوبی پشت سر بگذارد.
بی تابی کردن ، مقابله ی نادرست :
فوری ترین و شاید شایع ترین واکنش در برابر حوادث ناخوشایند بی تابی کردن است .طبع اولیه انسان ، این است که در ببرابر نا خوشایندی های زندگی بی تاب می گردد. قرآن کریم در این باره می فرماید : اِنّ الانسانَ خُلِقَ هَلوعاً اِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزوعاً
همانا انسان ،حریص و بی تاب آفریده شده است ؛هرگاه بدی به او برسد ،بی تاب می شود .سوره ی معارج، آیه ی 19/20
بی تابی کردن ، روال عادی زندگی را تغییر داده ، تعادل انسان را بر هم می زند . این عدم تعادل ، ممکن است به دو شکل نمایان شود : یکی بروز رفتارهایی که پیش از این انجام نمی داده ، ودیگری ترک رفتارها و کارهایی که انجام می داده است .
ناله و فریاد سردادن ،گریبان دریدن ، بر سر و صورت زدن ، مو پریشان کردن ، و…. رفتارهایی هستند که در شرایط عادی انجام نمی گیرد؛ ولی هنگام مصیبت ، از انسان سر می زند . از سوی دیگر کسل شدن ، اظهار ناتوانی کردن ، دست روی دست گذاشتن و روال زندگی را رها کردن ف منشا ترک کردن اموری است که انسان در شرایط عادی ، آنها را انجام می داده است .
پدیده ی دیگری که هنگام بی تابی ، رخ می دهد ” شکایت کردن ” است . معمولاً وقتی حادثه ی نا خوشایندی رخ می دهد انسان لب به شکایت می گشاید . گاهی این شکایت کردن با ناسزا گویی همراه می شود ، هیچ حریمی نگه داشته نمی شود و هرچه به زبان می رسد ، گفته می شود . اما کسی که صبور و بردبار باشد اهل شکایت و ناسزا نیست .
جابربن عبدالله انصاری از امام باقر علیه السلام پرسید : صبر جمیل چیست؟ حضرت در پاسخ فرمودند :” این صبری است که در آن شکایت کردن به مردم نیست “
پیامدهای بی تابی کردن :
امام علی علیه السلام در این باره می فرماید :غمگینی و بی تابی ، آنچه را از دست رفته باز نمی گردانند .(1)
و باز حضرت تاکید می کند : بی تابی کردن هنگام مصیبت ، آن را می افزاید و بردباری بر آن ، آن را ریشه کن می سازد .(2)
1-غررالحکم،ح5612
2- غررالحکم،ح5626
کلید واژه ها : بی تابی ،حوادث ناخوشایند ،صبر