قطب راوندی نقل كرده كه از امام زین العابدین(عليه السلام) روایت شده كه پدرم در روز عاشورا مرا به سینه چسبانید، و فرمود: “پسرم! از من دعائی را حفظ كن كه فاطمه به من تعلیم
داده و رسول خدا(صلوات الله عليه وآله) هم به او تعلیم داده بود و جبرئیل هم به رسول خدا(صلوات الله عليه وآله) و این دعا برای رفع حاجت و همّ و غم و بلاهای سخت كه نازل می شود مفید است.
در این مواقع این دعا را بخوان: “بحق یس والقرآن الحكیم وبحق طه والقرآن العظیم یا من یَقدِرُ علی حوائج السائلین، یا من یَعلَمُ ما فی الضّمیر، یا مُنفساً عن المكروبین، یا
مُفرّج عن المغمومین، یا راحم الشیخ الكبیر، یا رازق الطفل الصغیر، یا من لایحتاج إلی التفسیر صل علی محمد وآل محمد، وافعل بی كذا وكذا“ سپس او را می بوسد و وداع
می كند.
همچنین از امام باقر(عليه السلام) نقل شده كه فرمودند: امام زین العابدین(عليه السلام) در وقت وفاتشان فرمودند: “امام حسین در روز عاشورا مرا به سینه چسبانید و فرمود: پسر جان من
تورا وصیت می كنم به آنچه پدرم هنگام وفاتش به من وصیت نمود. پسرم دوری نما و بپرهیز از ظلم در حق كسی كه غیر خدا علیه تو یاوری را نیابد. (امالی شیخ صدوق، ص182)
منبع: تبیان